سریال وضعیف سفید رو خیلی دوست داشتم.
آخرین باری که یک فیلم تلویزیونی ایرانی رو اینطور با میل و اشتیاق تماشا کرده باشم رو به خاطر ندارم!
در قسمت آخرش، امیر می گفت:
عجب پوست کلفتی هندونه!
توی مرداب پر از لجن هم که بیفتی، سردی و خنکی رو ازش می گیری، اما کثیف نمیشه اون درون مایه ی شیرینت.
همین استدلال جالبش، بهونه ای شد تا اینکه اسمی که برای وبلاگم انتخاب می کنم، در همین مضمون باشه.
گل نیلوفر، گلی یه که بر روی مرداب رشد می کنه.
سلام
چه مسمّای خوبی.
نوید یک شروع خوب رو میده.
موفق باشید.
سلام
به لطف خدا همینطوره.
خیلی مچکرم از شما برادر خوب خودم.