در پست قبلی گفتم که بدلیل آنکه تصور میکردم اعضای شورای جشنواره فیلم عمار سعی در جدا دانستن خود (و قشر حزب اللهی) از دیگر اقشار جامعه و از جمله دیگر فیلمسازان دارند، از برقراری ارتباط با آن اجتناب میکردم.
با خود میگفتم، برای چه اینها دارند بین خودشان و دیگر خط می کشند. خب همین فیلم ها را در جشنواره ی فجر و یا دیگر جشنواره ها عرضه نمایند. و اگرفیلم هایشان از لحاظ فنی و ساختاری ضعیف هستند و قابل رقابت با دیگر فیلم های این جشنواره های نیستند، خب سطح کیفی فیلم ها را بالا ببرند به جای آنکه خود را از دیگران جدا کنند.
در همین مربوطه، پاسخ آقای طالب زاده به همین سوال در برنامه ی 7 دی ماه سال 91، شنیدنی ست.
ایشان گفتند:
جشنواره فیلم عمار، برای تعدادی فیلم ترتیب دیده شد که امکان پخش در هیچ کجا را نداشتند. یا در آن زمان بدلیل محتوای سیاسی شان، و یا هم بدلیل فرم فیلم ها، و البته برخورد های سلیقه ای.
ایشان گفتند که اگر در جشنواره های دیگر، به موضوعات قابل توجهی چون جنگ نرم، فتنه 88 ، بیداری اسلامی، تاریخ انقلاب اسلامی، پرداخته بودند، ما دیگر هیچ نیازی به تاسیس این جشنواره نمی دیدیم.
اما چون پس از گذشت اینهمه وقت از آغاز این رویدادهای مهم، در هیچ یک از جشنواره ها جایی برای این موضوعات در نظر گرفته نشد، ما نیاز به جشنواره ی عمار را احساس کردیم.
پاسخشان برایم قابل توجه بود.
بله، حق با ایشان است.
چقدر در جشنواره های دیگر به این موضوعات پرداخته شده؟
حتی در جشنواره ای که با نام انقلاب اسلامی، و در ایام دهه فجر نیز برگزار می شود، برای هیچیک از این مسائل حائز اهمیت انقلاب اسلامی جایی وجود ندارد.
و با تحقیق بیشتر و شنیدن صحبتهای دلسوزان فیلمسازی انقلاب اسلامی، دریافتم که این اشکال بیشتر از آنکه به دوستان انقلابی و حزب اللهی ما وارد باشد، به مسئولان وزارت ارشاد و حتی سازمان صدا و سیما وارد است.
از آنجا که در سیاستگذاری هایشان، تلاش لازم برای ارتقاء کیفیت فیلم های انقلابی انجام نمی شود. حتی گاهی اوقات ساخت اینگونه فیلم ها به کسانی سپرده می شود که هیچ غرابتی با حوادث انقلاب اسلامی در تاریخ ایران ندارند. و به همین دلیل مشاهده می کنیم که بعضا فیلم هایی کاملا متفاوت با حوادث این دوره از تاریخ، و به نام انقلابی بودن تولید می شود. آنهم با هزینه های گزاف.
و یا اینکه در راستای ایجاد فرصت و انگیزه به فیلمسازان جوان برای ساخت فیلم هایی اختصاصا برای انقلاب اسلامی نیز حرکت قابل توجهی مشاهده نمی شود.
یک مثالی را آقای وحید جلیلی زیاد بیان میکند. بد نیست اینجا اشاره ای کنم.
30 و چند سال است که از ترور رئیس جمهور این کشور می گذرد؛ اما حتی یک فیلم قابل توجه در این باره ساخته نشده. در حالیکه اگر این حادثه در آمریکا افتاده بود، تا به امروز در آمریکا چند ده فیلم در این باره ساخته شده بود.کما اینکه ساخته شده.
حرف در این باره زیاد است.
مطالب مرتبط :
عمار گونه