نیلوفر آبی

من بنده ی آن خیــــالم که حــــق، آنجا باشد / بیــــزارم از آن واقعیت، که حــــق آنجا نباشد. من، انقلابی ام!

نیلوفر آبی

من بنده ی آن خیــــالم که حــــق، آنجا باشد / بیــــزارم از آن واقعیت، که حــــق آنجا نباشد. من، انقلابی ام!

آخرین روزهای زمستان


 در این کنج خلوت و تنهایی ام ، از گفتگوهای بیادمانی برای خودم گفتم، حالا در همین راستا،

مستند آخرین روزهای زمستان، در باب زندگی شهید حسن باقری، هم از دوست داشتنی ترین مستندهایی بود که تماشا کردم.

به خوبی یادم هست که هر پنجشنبه و جمعه، با اشتیاق فراوان لحظه شماری می کردم که ساعت به 20 برسه و پخش مستند از شبکه ی اول سیما آغاز بشه.

الحق والانصاف، خیلی خوب کار شده بود.

گوینده ی مستند، از گفتن کلمات و جملات هرز و بیهوده که وقت ببیننده رو تلف کنند، پرهیز می کرد.فقط جملاتی رو که بسیار خلاصه و مفید بودند، بکار می برد.

یک جایی از این مستند، و در باب برخی رزمنده ها میگفت:

"... جوونهایی که جوانی شون گره خورده بود به حساس ترین برهه ی تاریخ؛ و اونها در این زمان، راهی جز اینکه در این صحنه ی حساس تاثیر گذار باشند، برای خودشون ندیدن!"

هروقت این جمله بیادم میاد، از خودم می پرسم ؛ جوانی من با چی گره خورده؟!

با آرزوهای دور و حتی شاید محال!

یا با ایمان و معرفت عمیق انسانی که حاشیه ی هر حرکتی در زندگی باشه؟!

با چی؟

جوانهای 30 سال بعد، وقتی میخوان از ما اسم ببرند و یا شرایط زمان مارو توصیف کنند، درباره مون چی میگن؟!

هی زنده میشن

یک بخش از گفتگوی (دیالوگ) فیلم روزهای زندگی، هیچوقت از یادم نمیره!

اونجا که مجروح در حال شهادت، از دکتر سوال می کنه: آقای دکتر، من دارم می میرم؟

دکتر در پاسخش میگه:

میدونی، آدما نمی میرن! آدما زنده میشن ؛ هی زنده میشن، هی زنده تر میشن...


هــعی...

وقتی با این دید به مرگ نگاه کنی، دیگه برات رنگ و بوی غم و غصه و عزا نداره.

مرگ خودش میشه یک زندگی، سرآغاز یک زندگی!

کفر و ایمان

آنقدری که آنها در کفرشان مستحکمند، تو در ایمان خود محکم هستی؟



هرچه بیشتر شما را در کفرتان پایدار می بینم، در ایمان خود راسخ تر می شوم.
هر چه بیشتر به ناحقی تان پی می برم، به ایمان خود محکم تر می شوم.

وَلَمَّا بَرَزُواْ لِجَالُوتَ وَجُنُودِهِ قَالُواْ رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَیْنَا صَبْرًا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَانصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْکَافِرِینَ
البقرة آیه : 250

اللهم العن اول ظالم ظلم حق محمدوآل محمد و آخر تابع له

امام صادق (علیه السلام)، در چند بخش از زیارت عاشورا از خداوند طلب می کنند که در وقت انتقام از خون به ناحق ریخته ی جد مظلومشان، همراه با امام موعود (علیه السلام) باشند.
نه اینکه خدای ناکرده بخواهم انکار کنم، نه!
تنها، برایم معمایی شده بود که این انتقام چگونه محقق می شود.
قاتلان روز عاشورا، همگی در خواب و عذاب ابدی گرفتار شده اند. پس در اینصورت انتقام وعده داده شده، از چه کسانی گرفته می شود؟!
آیا اشقیای زمان موعود علیه السلام، به جای ظالمین روز کربلا، قصاص می شوند؟

تا همین چند روز پیش، و با آن اتفاقی که بر سر پیکر مطهر حجر بن عدی صحابه ی پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلم) و امیر المومنین (علیه السلام) افتاد، معما برایم روشن شد.
دانستم که در آن سطح شقی بودن، تنها و تنها  در روز عاشورا خلاصه نمی شود.
همواره و در طول تاریخ، از همین قسم ظالمین بر روی زمین حضور دارند.
و بنابراین، شاید انتقام آخرالزمانی امام عصر (عج) از قاتلین جد بزرگوارشان، شامل حال تمام اشقیای عالم، از ابتدا تا کنون باشد.

و ضمن اینکه در روایات آمده که در دوران ظهور آخرین حجت خدا، ظالمین و دشمنان خدا هم همانند بندگان صالح، رجعت خواهند داشت.

کوثر

و میگفت:

عباراتی که خداوند در سوره ی کوثر، و در شان فاطمه (سلام الله علیها) بر پیامبر(صلی الله علیه و آله وسلم) نازل کرد، در هیچ کجای قرآن نظیر ندارند.


خداوند برای فاطمه(س) در قرآن یک تعداد عبارات در سطح بالاتری بکار برده.

و طبق این عبارات، خلقت فاطمه(س) حتی از نزول قرآن هر برتر بیان شده.

انا انزلناه فی لیلة القدر

انا اعطیناک الکوثر

در مقایسه ی این دو کلمه با هم، شان و منزلت "انا اعطیناک" به مراتب بالاتر از "انا انزلناه" ست.