می گفت:
تقوا یعنی اینکه اگر یک روزی قرار بر این شد که تمام ریز و درشت زندگیت، و همه ی افکار و اعمالت از تلویزیون برای همه بیننده ها پخش بشه، حتی یک ذره هم شرمگین نباشی و خجل نشی از برملا شدن!
سریال وضعیف سفید رو خیلی دوست داشتم.
آخرین باری که یک فیلم تلویزیونی ایرانی رو اینطور با میل و اشتیاق تماشا کرده باشم رو به خاطر ندارم!
در قسمت آخرش، امیر می گفت:
عجب پوست کلفتی هندونه!
توی مرداب پر از لجن هم که بیفتی، سردی و خنکی رو ازش می گیری، اما کثیف نمیشه اون درون مایه ی شیرینت.
همین استدلال جالبش، بهونه ای شد تا اینکه اسمی که برای وبلاگم انتخاب می کنم، در همین مضمون باشه.
گل نیلوفر، گلی یه که بر روی مرداب رشد می کنه.